نگران

 منتظر

 تنها

  عصبانی

 بهانه گیر

  همه ی اینها من هستم !

  کمی آرامم کن

  فقط کمی ...

 خسته شدم از آدمایی که موقع رفتن میگن : تو خیلی خوبی ! من

لیاقت تو رو ندارم !

بی لیاقت های عزیز لطفا برای رفتن یه ذره خلاقیت به خرج بدین …

منـــــ

 مــی خـواهـم داستـانـی از علاقــه ام بـه تــو را بنـویسـم یـکی بـــود ، یـکی …بـی خیال…!! خــلاصـه اش میشود اینــکـه:

دوستـت دارم ، لعـنتـی . . . ! 

 در یک روز خزان پاییزی پرستویی را در حال مهاجرت دیدم به او گفتم:

چون به دیار یارم میروی به او بگو دوستش دارم ومنتظرش می مانم.

بهار سال بعد پرستو نفس نفس زنان آمد.

و گفت:

دوستـــــش بدار ولی منتظــــــــرش نمـــــــــان.

نـه نمـی دانــی…!                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   

هیچــکس نمــی دانـــد…!

پشت ایــن چهــره ی آرامـ در دلــــم چه میگــذرد…!

نمـی دانـی…!

کســی نمـی داند…..!

ایــن آرامش ظاهــــــر و این دل نـــــــا آرام…!

” سکوت “

خطرناکتر از حرفهای نیشدار است

کسی که سکوت میکند ،

روزی

” سرنوشت “

حرفهایش را به شما خواهد گفت 

 آدم های بزرگ درباره ایده ها سخن می گویند

آدم های متوسط درباره چیزها سخن می گویند

آدم های کوچک، پشت سر دیگران سخن می گویند...

آدم های بزرگ درد دیگران را دارند

آدم های متوسط درد خودشان را دارند

آدم های کوچک بی دردند...

آدم های بزرگ عظمت دیگران را می بینند

آدم های متوسط به دنبال عظمت خود هستند

آدم های کوچک عظمت خود را در تحقیر دیگران می بینند...

آدم های بزرگ به دنبال خلق مسئله ای هستند

آدم های متوسط به دنبال حل مسئله هستند

آدم های کوچک مسئله ای ندارند...

آدم های بزرگ سکوت را بر سخن گفتن ترجیح می دهند

آدم های متوسط "گاه" سکوت را بر سخن گفتن ترجیح می دهند

آدم های کوچک با سخن گفتن بسیار، فرصت سکوت را از خود می گیرند!

بیاندیش جزء کدامی! 

  خورشیدی بودم پرگداز

که تلالو نگـــــاهم، هنـــوز

در آبگیر یخی جا مانده است . . .

تا اینکه ساحت سرد چشمانت

روزی مغلوبم کرد

شدم سیــــــاهه ای سپید ،

سیــــارکی سرد

که تنهایی اش

عادت ندارم درد دلم را ،

به همـه کس بگویم .! ! !

پس خاکش میکنم زیر چهره ی خندانم... ،

تا همه فکر کنند

نه دردی دارم و نه قلبـی

این روزها 

هر جا که پا میذارم

با خودم تنهایی می شینمو

جای خالیتو که حس می کنم

همه رو شکل تو می بینم

 دلـــــم برای صدایـــی تنـگ شـده اسـت

که هـر شــب قبـل از خواب گــوش هــایم را نـوازشـــ مـیکرد ...

دلـــــم برای آن نـگــاه هــایی تنـگ اسـت

که وقتــی بـه مـن مـینـگریـــست تا عـمـق وجودم را به آتــش میــکشیــد ...

دلـــــم برایـت تنـگـ شـده اســت همــه کســِ مـن ...

 به نام نامی حضرت عشق

که عشق را درسینه ی

 عاشقان نهاد



 به ســـــلامتی خــــــودم

چــــراشــــو نپـــــــــرس

اشکـتـــــــــــــ درمیـــــاد

!

 اولیشم خودم میگم:

یادمان باشد اگر خاطرمان تنها شد

طلب عشـــق زهر بی سرو پایی نکنیم

خــدايا ؟

کــمــي بــيـا جــلــوتــــر . .

مــي خــواهـــمـــ در گوشــت چــيــزي بــگــويم . . . !
ايـن يـک اعــتـرافــــــ اســت . . .

مــن بــي او دوامــ نــمي آورمــ . . .

حــتــي تــا صــبح فـــردا . . . !.!

 نه تو می مانی و نه اندوه

و نه هیچیک از مردم این آبادی...

به حباب نگران لب یک رود قسم،

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،

غصه هم می گذرد،

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...

لحظه ها عریانند.

به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز...

 من دیوانه نیستم فقط کمی تنهایم

همین!

چرا نگاه می کنی؟

تنها ندیده ای؟

به من نخند

من هم روزگاری عزیز دل کسی بودم…

باز دلم تنگ است  

باز چشمانم باران می طلبد  

آسمان دلم پر از ابرهای سیاه دلتنگی شده   !

باز من تنهایم

و در این سكوت حتی صدای ساز هم آرامم نمی كند/

دل من باز كوچك شده!

برای آنكه نمیدانم كیست ...

ولی غیبتش مرا می آزارد !

من خودم را گم كرده ام...! كجا...؟  

این را دیگر نمیدانم ...!!!

 این روزها

عجیب دلم بچگی میخواهد ....

" خسته ام"

فقط یک قلم لطفا ....

می خواهم خودم را خط خطی کنم !

ازقــــــبل هم بایدحدس مـــــی زدم می روی 
"رفـــــــتنــــ " همیشہ 
حتی در دستور زبان فارســـی

"لــــــازمـــ" است...

 ما نمی تونیم به دلمون یاد بدیم که نشکنه ولی می تونیم بهش یاد بدیم که اگه شکست لبه تیزش دست اونی که شکسته تش رو نبره..//

داغونی ام از آنجا شروع شد که فهمیدم …

از میان این همه “بود”من در آرزوی یکی ام که ” نبود

آدم دلتـــنگ ؛

حـــرف حـــالی اش نمـــی شـــود ..

لطفـــاً برایـــش فلسفـــه نبافیـــد ..

دوســــــــــــــــت دارم ...

یــــــــــــــــــــــــــــــــــــکی ،

آرامــــــــــــــــــ ــــــــــــ ـــــــــــ ــــــــــــ ،

در گـــــوشت بــــــــــگوید ...

کــــــــسی اینــــــــــــــــــــــــــــجاست !!!

کـه گـــــــــــــاهی ،

عـــــــــــــ ـــــــــــ ـــــــــــجیب

دلش تــــــــــــــ ــــــــــ ـــــــــــ ــــــنگ می شود ..