< /a>در بیکران دور در روزگار نور
درشهر بی عبور زیر درخت مهر بر
روی سنگ گور باجوهری سرشت با دست سرنوشت حرفی نوشته بود
ارامگاه عشق فدای تنهاترین کسی که در شبهای تنهایم بر تنها بودنم تنها گریست
|
|
زندگی مرگ است و مرگ است زندگی/پس درود بر مرگ و مرگ بر زندگی.(رضــاپــورمــرادی و سـجـاد حسین پور) در بیکران دور در روزگار نور درشهر بی عبور زیر درخت مهر بر روی سنگ گور باجوهری سرشت با دست سرنوشت حرفی نوشته بود ارامگاه عشق فدای تنهاترین کسی که در شبهای تنهایم بر تنها بودنم تنها گریست
☂ بعضی ها............... نه می روند.......نه می مانند............ این تن از این نیمه رفتن ها و نیمه ماندن ها خسته است …
عشق یعنی.......
ஐعشق یعنی کوچک کردن دنیا به اندازه ی یک نفر ....
ஐیا بزرگ کردن یک نفر به اندازه ی یک دنیا. ஐآدم عزیزانش را فراموش نمی کند بلکه به ندیدنشان عادت می کند......... ஐتقدیم به کسی که ندیدنش مثل فراموش کردنش غیر مکنه! ஐوتفدیم به کسی که آفتاب عشقش در آستانه ی قلبم هرگز غروب نخواهد کرد..
❤ روزی که نه سردی نگاهی مرا به سرما بیاندازد ❤ و نه آتش خشمی قلبم را بسوزاند ❤ روزی که کور شوم از خواندن نگاه ها ❤ و کر شوم از صدا هایی که شنیدن اش قلبم را می کشد ❤ روزی که سنگ شوم از احساس ❤ و خالی از حرف های نا گفته..... ❤ خدایا حواست هست ؟! ❤ از همان گلویی می آید که تو میگفتی از رگش به من نزدیکتری… ❤ کم کم بعد گذشت این همه سال به این نتیجه رسیده ام ❤ که:” عاشــــــــــــــــــقان چنین مســـتحق هجـــــــــــــــــــرانند “.......
سه شنبه 15 مرداد 1392 3:29 بعد از ظهر
 ღسجادحسین پورღرضاپورمرادیღ خرابت می شوم امشب نگاهم می شوی آیا . . .
زمین خوردم برایت تکیه گاهم می شوی آیا . . .
سرم بر سنگ این دوران نشاید خورد بی مشکل
تویی مشکل و تنها اشتباهم می شوی آیا . . .
نه امضایی -نه مُهری- بی سوادم کوچه بازاری
برایم دین و ایمانی گواهم می شوی آیا . .
به دنبالت کشاندی دل بریدم از جهانی دل
شدم آواره ای بی کس پناهم می شوی آیا . . .
نشستم در بَرت امشب به حکمت سر نهادم من
ندارم برگه ای پنهان تو شاهم می شوی آیا؟؟؟
اون كه مي گفت بدون تو مي ميره
دروغ مي گه دلش جنس كويره
دروغ مي گه تو گوش نده به حرفاش
نگو هنوز مي خواي بموني باهاش خيال نكن بدون اون مي ميري
بــــــــــــــــــــــــــزار بـــــــــــره نباشه جوون مي گـــــــــيری
وقـــتي هستی کنارم نازنــــــینم نـــــيازي به شـــمردن غـــــــــــــصها نــــــــدارم
اصــــــــــــلا يــــــــــــــــــــــــــادم نمیاد غــــــمی هست دردی هست ظلمی هست
هر چه باشد هم شيرين است حتي بـي خوابي بدون شـمردن دردهایم
وقـــــــــــــتی هســــــــــــــتی نیازی به شـــــــــــــکستن سکوت هم ندارم ...
آری بــــــودنت خاموشی من را هــــــــم غرق شادی میکند ای بهترینم
شنیدم کــــــــه گفتن مرا هیچ دوسـت نــــداری بازم هم گـله‌ای نیست
بـــگذار بسوزد دلــــــــــو روحم بـخدا مسئـله‌ای نیست گریه ای نیست
امــــا بــــگذار بگویم که بدانی و بـــــدانن تــــــــا تو هستی در وجودم
دگر جــــــــای کسیو عــــــاشقی هم قدمی هم نفسی با دیـگری نیست
بـــاورت داشتم از روز نخست ...
پـــــر از همهمی عشق بودی ...
امــــــــــــــــــــــــا...
هیچ حرفی نزدی و فقط خندیدی ...
خـــــــــــــــــوب من می فهمم ...
از دو چشمت همۀ حرفای تو را
پرم از گفتن دلدادگیت
پرم از زمزمۀ عشق به دریا شدنت
بی کلام اینجا باش ... آخر اینجا بودن
نیست محتاج صدا ... بودنت با دل من
بـــــــــــــــــــــی صدا هم زیباست ...
پـــــــــــــــــــــس کنارم تو بمان ...
در این سرای غم کده در این نگاه خشم ها
در این دیار پر ز خون در این هوای بوی مرگ
در این فریب سایه ها در این سکوت ناله ها
در ایـــــــــن هجوم ظـــــلمها به سادگی قلبها
در ایــــن هیـــــــــاهوی دوستان شیطان صفت
در ایـــــــــــــــــــن شکــــست ما شدن بر من ها
در این شـــــــــکاف ثروت و فقر میان شخصها
در این خشونت یا محبت آن هم به نرخ ارزها
در این ظهور زخمها بـــــــــــر پیــــــکر آدمها
زند گی بـــــــــــــــــــاید کنیم آن هم به نرخ دردها
دیواره ها برای کوبیدن سر ناز کند
گریزی نیست
اندوه به دل ما گیر سه پیچ داده است
باید سر به بیابانها گذاشت!
حواسَتـْـ بــِہ دِلَـتــْ باشَـد
حالا کــــــــه رفــــــــته ایدلم بـــــــــرای توبیشـــــــــتر از خودم میســــــــوزدفکــــــــــر میکنیکســـــــــی به اندازه مــــــــندوســـــــــتت خواهد داشــــــــــت . . . ؟!
ﺁﻏـــــــﻮﺵ ﮐﺴـــﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳـــﺖ ﺑﺩار ؛
ﮐـــﻪ ﺑـــﻮﯼ "ﺑـــــﯽ ﮐﺴـــﯽ" ﺑﺪﻫﺪ ،
ﻧــﻪ ﺑــــﻮﯼ
"ﻫــــﺮﮐﺴـــﯽ"
یـاבَتـ بـاشَـב
هَـر ڪَـسـﮯ سَـر گُـذَشـتـﮯ בارَב
هَـر وَقـتـ بِـﮧ جـاے مَـטּ زِنـבِگـﮯ ڪَرבے آنـگـاهـ مـﮯتَـوانـﮯ בَربـارِه " مَـטּ " قِـضـاوَتـ ڪُـنـﮯ
خوشبختی داشتن کسی است…
بـَـعــد مــَرگــَم روے ســَنــگــ قـَـبرم بنویــسید ایــنــجــا ڪسـے خــوابـیـבهــ ڪہ روزے هــِزار بــار مُرבه و زنــבه شــُבه ایـنجــا قـَــبر یـڪ نــَفــَر نــیســتــ ایــنــجــا یـڪ تـَن بــہ هـَمراه هــِزاران آرزویــ زنــבهــ بہ گـــور شـُבهـ خــوابیـבهـ ایــنــجــا ڪسے בفــن شــُבه ڪہ قــَبـل از زنــבهـ بــوבنش ، مُرבه بــوבه او هــَر لــَحظـہ مــیــان ایــن مـَرבم جــان בاבه آرے بـــا خــَط בرشتــ بـنـویـسـید:....{اینـجــا یڪـ نـَفــَـر بــَב جــور مـُـرבه}
اگر مُرده ای، بیا و مــرا بــبَر...
و اگر زنده ای هنوز...
لااقـل خـَطـی، خَـبــری، خـوابـی، خـیــالـی...
بـی انـصــــــــــــــــــــاف...
وصیت نامه عشق
وصیت میکنم هر گاه مردم بر روی تابوتم پارچه ای سیاه بکشنند
تا همه بدانند روزگارم چقد سیاه بوده و هیچ گاه خوشبختی را ندیدم
چشمانم را باز بگذارید تا همه بدانند چشم به راهش بودم و در فراغش مردم
دهانم رو باز بگذارید تا همه بدانند حرفای زیادی برای گفتن داشتم ولی نتونستم بیان کنم
دستهایم رو از تابوت بیرون بگذارید تا همه بدانند هر آن چه را که میخواستم بدستم نرسید
پاهایم رو از تابوت بیرون بگذارید تا همه بدانند هر چه دویدم به آرزویم نرسیدم
بر روی تابوتم دسته گلی بگذارید تا همه بدانند در غروب و بی کسی جان باختم
شنبه 12 مرداد 1392 12:25 قبل از ظهر
ღسجادحسین پورღرضاپورمرادیღ غزل چشـم هایت
چِقَـــدر دِلــَـــم مــے خواهـــَــــد
چِقَـــدر دِلــَـــم مــے خواهـــَــــد
ايـטּ روز هـا تلخ شدهـ اَم ! تلخ تــر از زهــر مــار !!!بـﮧ ياد روز هاي خــوبم
خدایـــــــ ــــــ ــــــــــــ ـــــــ ــــــ ـــــــــا … تو دنــیای ما آدمــا … یه حالتی هست به نام ” کــم آوردن ” ! تو که خــدایی و نمیتونی تجربش کنی … خــوش به حـــالت … !
|
 زندگی مرگ است و مرگ است زندگی/پس درود بر مرگ و مرگ بر زندگی... ღミღミღミرضاپورمرادی و سجادحسین پورღミღミ |
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
