ببـــــیــــــــــــن این اسمش دلــــــــــــه

اگر قرار بــــــــــــود بفهمه که فاصله یعنی چــــــــــــــــی

اگر قرار بــــــــــــود بفهمــــــــه که نمیشــــــــه

میشد مغــــــــــــــــز

دلـــــــــه نمی فهمــــــــــــه

خواستم اطلاع بدم

هــمــه مــی گــویــنــد مــــرد نــیـــسـتــم امــا ... 

حـــرفــم یـــکی اسـتــــ ! 

" تـــــو"...

خیلی سخته

دلت هوای یه نفر رو بکنه

ولی نتونی بگی

خیلی سخته دلت بخواد صداش رو بشنوی

ولی نتونی زنگ بزنی.

پستچی حواس پرت

نامه های تو را به خانه ی همسایه می اندازد

وگرنه محال است

فراموشم کرده باشی.........

اعتماد بیش از حد ، شما را می کُشد . .

یه وقتایی باید رفت...!

اونم با پای خودت...!

باید جاتُ تو زندگی

بعضی ها خالی کنی...!

درسته تو شلوغیاشون

متوجه نمیشن چی میشه...!

ولی بدون...

یه روزی...

یه جایی...

بد جوری یادت می افتن که

دیگه خیلی دیر شده خیلی...

ﮔﻔﺖ ﺑﯽ ﻣﻦ ﭼﯽ ﻣﯿﮑﺸﯽ ؟
ﮔﻔﺘﻢ ﯾﻪ ﻧﻔﺲ ﺭﺍﺣﺖ !
میخام سر به تنت نباشه ، والا !
ﻓﮏ ﮐﺮﺩﻩ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ !

جنگل …
فقط سوختنی نیست …
خوردنی هم هست …
من یک جنگل چوب سادگی ام را خورده ام …

ﺑﺎﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﺗﺮﺍﻧﻪ،

ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺮ ﺑﺎﻡ ﺧﺎﻧﻪ،

ﺧﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﮐﻮ؟

ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﮐﻮ؟

ﺁﻥ ﺩﻝ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺍﺕ ﮐﻮ؟

ﺭﻭﺯ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﮐﻮ؟

ﻓﺼﻞ ﺧﻮﺏ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﮐﻮ؟

ﯾﺎﺩﺕ ﺁﯾﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮔﺮﺩﺵ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﺮﯾﻦ،

ﺧﻮﺏ ﻭ ﺷﯿﺮﯾﻦ،

ﭘﺲ ﭼﻪ ﺷﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺠﺎ ﺭﻓﺖ؟

ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺧﻮﺏ ﺭﻧﮕﯿﻦ،

ﺩﺭ ﭘﺲ ﺁﻥ ﮐﻮﯼ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ،

ﺩﺭ ﺩﻝ ﺗﻮ ﺁﺭﺯﻭ ﻫﺴﺖ؟

ﮐﻮﺩﮎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺩﯾﺮﻭﺯ،

ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻏﻤﻬﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ،

ﯾﺎﺩ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ

وقتی پُست میـــزاری ، کامنت نـمیدن،انــــــگار مــیری کــــــوچه امــــا بچه ها بازیت نمیدن :|
گفتم در جریان باشین [!] راضی نیستم ازتون :(

تـــــو تـــــا آخـــــر ِ عمـــــر ,

درگیـــــــ ـ ـــــرِ مـن خــواهی بــــــود ...

و تظـــــاهُـر می کنـــــی نیــــستــی ...

مقــایــسه ، تــو را از پـا در خواهــد آورد ...!

مـن مـــــی دانــــــم به کـُـجای قلبــــت شلیــک کـرده ام ;

تـــــــــــودیــــــگرخـــــوب نــــــــخواهــی شُــد ...تا زوده برگرد

تا از قلبم برای همیشه نرفتی

بــعـضے حــرفـهـا رو نـمـیـشـﮧ اسـ امـ اسـ کـرב

نــمـیـــشـﮧ تــو چــت تــایــپــ کـرב

نـمـیـشـﮧ پـاے تـلـفـن گـفـتــ :

بـعـضے حـرفـهـا فـقـطـ واسـﮧ وقـتـیــﮧ کـﮧ اوטּ و بـغـلـشـ کرבے

هیچ کس نَفَهمید.. 

شایَد شِیطان ، عاشِق حَوا شُده بو د

که به آدم سجده نَکرد...

ღミღミღミღミღミღミ

گفتی 

دوستت دارم و
من

به خیابان رفتم.

فضای اتاق

برای پرواز کافی نبود.

این سکوت و این هوا و این اتاق .. شب به شب به خاطرم میاردت
توی این خونه هنوزم یه نفر .. نمیخواد باور کنه نداردت 

نمیخواد باور کنه تو این اتاق .. دیگه ما با هم نفس نمیکشیم
زیر لب یه عمر میگه با خودش .. ما که از همدیگه دست نمیکشیم 


به هوای روز برگشتن تو .. سر هر راهی نشونه میکشه
با تمام جاده های رو زمین .. رد پاتو سمت خونه میکشه 

من دارم هر روزمو بدون تو .. با تب یه خاطره سر میکنم
با خودم به جای تو حرف میزنم .. خودمو جای تو باور میکنم 

توی این خونه به غیر از تو کسی .. دلشو با من یکی نمیکنه
من یه دیوونم که جز خیال تو .. کسی با من زندگی نمیکنه 

تو سکوت بی هوای این اتاق .. شب به شب به خاطرم میارمت
خودمم باور نمیکنم ولی .. دیگه باورم شده ندارمت

زندگي جيره ي مختصري است...

مثل يك فنجان چـــــاي...

و كنارش عـــــشق است...

مثل يك حبه ي قـــــنـــــد...

زندگي را با عشق نوش جان بايد كرد....

این روزها …
یا به تو می اندیشم،
یا به این می اندیشم، که چرا !؟
به تو می اندیشم ...!!