نه تو می مانی و نه اندوه

و نه هیچیک از مردم این آبادی...

به حباب نگران لب یک رود قسم،

و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،

غصه هم می گذرد،

آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند...

لحظه ها عریانند.

به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز...

 من دیوانه نیستم فقط کمی تنهایم

همین!

چرا نگاه می کنی؟

تنها ندیده ای؟

به من نخند

من هم روزگاری عزیز دل کسی بودم…

باز دلم تنگ است  

باز چشمانم باران می طلبد  

آسمان دلم پر از ابرهای سیاه دلتنگی شده   !

باز من تنهایم

و در این سكوت حتی صدای ساز هم آرامم نمی كند/

دل من باز كوچك شده!

برای آنكه نمیدانم كیست ...

ولی غیبتش مرا می آزارد !

من خودم را گم كرده ام...! كجا...؟  

این را دیگر نمیدانم ...!!!

 این روزها

عجیب دلم بچگی میخواهد ....

" خسته ام"

فقط یک قلم لطفا ....

می خواهم خودم را خط خطی کنم !

ازقــــــبل هم بایدحدس مـــــی زدم می روی 
"رفـــــــتنــــ " همیشہ 
حتی در دستور زبان فارســـی

"لــــــازمـــ" است...

 ما نمی تونیم به دلمون یاد بدیم که نشکنه ولی می تونیم بهش یاد بدیم که اگه شکست لبه تیزش دست اونی که شکسته تش رو نبره..//

داغونی ام از آنجا شروع شد که فهمیدم …

از میان این همه “بود”من در آرزوی یکی ام که ” نبود

آدم دلتـــنگ ؛

حـــرف حـــالی اش نمـــی شـــود ..

لطفـــاً برایـــش فلسفـــه نبافیـــد ..

دوســــــــــــــــت دارم ...

یــــــــــــــــــــــــــــــــــــکی ،

آرامــــــــــــــــــ ــــــــــــ ـــــــــــ ــــــــــــ ،

در گـــــوشت بــــــــــگوید ...

کــــــــسی اینــــــــــــــــــــــــــــجاست !!!

کـه گـــــــــــــاهی ،

عـــــــــــــ ـــــــــــ ـــــــــــجیب

دلش تــــــــــــــ ــــــــــ ـــــــــــ ــــــنگ می شود ..